Zatem narzucamy na siebie kolejne warstwy ciepłych ubrań, owijamy się ciaśniej szalikami i nasuwamy czapki na oczy. Eleganckie buty z żalem odkładamy do szafy, na ich miejsce wciskając na nogi porządne trapery z futerkiem w środku. No, jesteśmy gotowi, teraz możemy chodzić z psem nawet godzinę. Ba! Trzy godziny! Po górach, lasach i łąkach. Gdzie tylko oczy poniosą, gdzie pies poprowadzi.

No, jeśli gdzieś nas w ogóle poprowadzi .. Niestety, niektóre psy zimową porą przestają być entuzjastami spacerów – trzęsą się jak galareta lub drepczą podnosząc łapki, które przymarzają im do podłoża. Te bardziej włochate w czasie śnieżnych spacerów co chwilę zatrzymują się, bo śnieżne kulki, tworzące się między palcami i na łapach, uniemożliwiają normalne chodzenie.

Jak przygotować psa do spacerów zimą?

Jeżeli chcemy mieć psa, który na spacer będzie reagować z równym zapałem, jak my (okutani od stóp do głów), powinniśmy wyposażyć go w specjalny ekwipunek – ubranko, buty, smarowidła do łapek. Niestety, nie każdy psiak z równym entuzjazmem reaguje na nasz pomysł, aby go w coś ubrać – jedne na sam widok ubranka uciekają pod stół, a jeszcze inne wpadają w szał samoobrony i rzucają się z zębami na naszą dłoń, ilekroć próbujemy je przyodziać czy posmarować łapy maścią.

Nie ma się co dziwić – jeśli nigdy wcześniej nie pokazaliśmy naszemu psu, że ubieranie czegokolwiek i „dłubanie” przy łapach jest fajne, pies nie wie, co próbujemy z nim zrobić – stresuje się i próbuje bronić, gdyż nie reagujemy na pierwsze prośby o zaprzestanie (odwracanie głowy, wzroku, oblizywanie nosa, ziewanie, dyszenie, szybkie oblizywanie nam twarzy lub rąk).

Najlepiej oczywiście zacząć od szczeniaka przyzwyczajać psa, że coś można na niego zakładać i że dotykanie różnych części ciała (np. łap) jest w porządku i niesie ze sobą wspaniałe nagrody. Jeśli jednak szczeniaka wzięliśmy późną wiosną i przez myśl nam nie przeszło, że zimą mogą wystąpić jakieś ubraniowe problemy, nadal mamy szansę.

https://www.cheapsnowgear.com/collections/dog-snow-gear

5 zasad, którymi należy się kierować podczas ubierania psa:

1. Nic na siłę – pamiętajmy, że to, że uda nam się resztką sił okiełznać wyrywającego się, warczącego i szczerzącego zęby psa i nałożyć na niego ubranko, nie jest naszą wygraną.
W zasadzie ani naszą ani psa. To tylko raz – jeśli zrobiliśmy to na siłę teraz, pies następnym razem ma do wyboru dwie opcje: będzie jeszcze bardziej zajadły – wtedy już nam się nie uda, a każdorazowa próba ubrania go na spacer będzie przypominała walki gladiatorów na arenie. Albo będzie bardziej przezorny – już na pierwsze sygnały wychodzenia na spacer schowa się w najdalszy kąt, by uniknąć nieprzyjemnego doświadczenia.

2. Duuużo nagród, ulubionego głaskania i miła atmosfera.
Jeśli pies miło skojarzy sobie czynności ubierania/dotykania łapek np. z możliwością zlizywania pasztetu z kafelków lub wydłubywania kawałków kiełbasy zawiniętej w zmiętą gazetę/kocyk, łatwiej będzie mu zaakceptować, że w tym czasie my robimy coś z jego ciałem. Drapanie za uszkiem też może nam pomóc oswoić sytuację i uspokoić zwierzaka. Jeśli psiak nie stawia oporu podczas ubierania, ale np. stresuje się tym, że jest w coś ubrany, możemy np. na tę okazję szykować jego ulubioną zabawkę – budujemy skojarzenie „masz buciki, rzucamy ukochaną piszczącą piłeczką!”

3. Ćwiczymy mimochodem
Jeśli zaweźmiemy się, że nauczymy naszego psa smarowania łap czy zakładania bucików wtedy, gdy za każdym razem wychodzimy na spacer, doznamy tylko rozczarowania, sfrustrujemy się i porządnie zestresujemy naszego psa. Wyjście spacerowe będzie kojarzyło mu się zamiast z przyjemnością – z kolejną szamotaniną. Jeśli nasz pies ma opory przed ubieraniem, załóżmy sobie, że na spacery na razie nie będzie nosił ubranka – niech będą krótsze lub po prostu bardziej aktywne – spuśćmy psa ze smyczy, by biegał, rzucajmy piłkę lub przebiegnijmy się z psem kawałek. Natomiast tak często, jak tylko możemy w domu, wtedy gdy jest spokojnie i miło, próbujmy psa przekonać do ubranka, bucików czy dotykania łap.

4. Ćwiczmy krótko, a często.
Zaopatrzeni w pyszne smakołyki i ulubione zabawki róbmy wiele razy w ciągu dnia krótkie sesje, podczas których będziemy posuwali się powoli do przodu. Np. zamiast brania łapy psa w dłoń od razu i nakładania na nią smarowidła, po prostu oswójmy na początek psa z tym, że w ogóle dotykamy jego łapy dłonią. Że łapę głaszczemy, że ją podnosimy do góry, itp. Czasem pomocny w odwrażliwieniu dotykania, ubierania, itp. może się okazać kliker, dzięki któremu będziemy mogli podzielić całą czynność na minimalne kawałeczki oraz precyzyjnie zaznaczać kliknięciem nawet trwające sekundę momenty spokoju naszego psa.

Kliknij tutaj, aby poznać pozytywną metodę szkolenia psów opartą na klikerze

5. Wybieramy najwygodniejsze i najszybsze w ubieraniu modele ubranek
Po pierwsze te wymyślne, z kapturami, piórami, dziwnie stylizowane , mocno zaburzają psią komunikację i nasz pies na spacerze może być częściej atakowany przez inne psy, które po prostu nie będą wiedziały, co on do nich mówi. Po drugie, im łatwiejszy i szybszy sposób zakładania, tym szybciej uda nam się psa odziać całkowicie, a samo ubieranie nie będzie trwało dla psa w nieskończoność. Materiał ubranek też ma znaczenie – wybierajmy takie, które się nie będą elektryzowały lub szeleściły, żeby samo noszenie dla naszego psa nie było nieprzyjemnym doświadczeniem.

Jeśli psu miło będą się kojarzyć te czynności, wystarczy nam nawet kilka dni regularnych ćwiczeń, by nasz pies pozwalał się ubrać i dobrze się czuł w ubranku. Potem już niestraszne będą nam dalekie wycieczki, strome zbocza i twardy lód! Pamiętajmy, by co jakiś czas (np. raz w tygodniu) robić psu sesje przypominające z zakładania i noszenia ubranka, czy bucików wiosną, latem i jesienią. Gdy przyjdzie zima pies nie będzie zaskoczony, że robimy coś dziwnego.