Zasady podróżowania z psem na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej
Wyjazd z psem lub kotem za granicę podlega pewnym warunkom, z którymi każdorazowo należy zapoznać się przed planowaną podróżą. Na terytorium UE bezwzględnie trzeba przestrzegać zasad dotyczących przemieszczania zwierząt towarzyszących, określonych w rozporządzeniu 576/2013. Należy też sprawdzić czy nie istnieją dodatkowe wytyczne dla wybranego kraju, które mogą się różnić od pozostałych.
1. Zwierzę wyjeżdżające za granicę musi posiadać mikrochip lub tatuaż
O ile na terenie naszego kraju właściciel psa lub kota nie ma odgórnego obowiązku oznaczania pupila w żaden sposób, o tyle w momencie wkroczenia na teren innego państwa UE zwierzę musi być oznakowane za pomocą mikroczipu lub tatuażu (wykonanego przed dn. 3 lipca 2011 roku).
Mikroczip zwany transponderem to po prostu maleńki mikroprocesor, wielkości ziarenka ryżu, wszczepiany pod skórę zwierzęcia w okolicy szyi lub między łopatkami. Dzięki niemu można w łatwy, szybki i bezbolesny sposób zidentyfikować zwierzę. Zawiera dane właściciela, które można sprawdza się za pomocą czytnika. Zabieg czipowania jest przeprowadzany przez lekarza weterynarii. Koszt ok. 70zł. Podczas akcji bezpłatnego czipowania zwierząt (zwykle na wiosnę) gratis. Obecność mikroczipu jest niezbędna do wystawienia paszportu dla psa lub kota – dokumentu wymaganego podczas podróży z pupilem po terytorium UE.
Warto wiedzieć, że w przypadku gdy transponder nie spełnia wymogów technicznych, właściciel lub osoba upoważniona musi zapewnić środki niezbędne do odczytu mikroczipu w czasie każdej weryfikacji oznakowania, a także kontroli tożsamości. Dlatego najlepiej czipować psa w placówkach weterynaryjnych a nie za pomocą sprzętu niewiadomego pochodzenia 😉
Tatuaż u zwierząt dla celów przemieszczania się w UE był stosowany do dnia 3 lipca 2011. Zwierzęta oznakowane w ten sposób w dalszym ciągu mogą podróżować. Zgodnie z obowiązującymi przepisami taka metoda identyfikacji jest dopuszczalna o ile właściciel posiada przy sobie dowód potwierdzający, że tatuowanie nastąpiło przed dniem 3 lipca 2011 roku.
2. Aktualne świadectwo szczepienia przeciwko wściekliźnie.
Świadectwo szczepienia przeciwko wściekliźnie musi być aktualne i wpisane w odpowiednią, kolejną rubrykę do paszportu zwierzęcia. Data szczepienia nie może być wcześniejsza niż data wszczepienia mikroczipu.
Pierwsze szczepienie (w wieku powyżej 12 tygodnia życia) uzyskuje ważność dopiero po upływie 21 dni od daty wykonania. Kolejne szczepienia, jeśli są dokonane regularnie w odstępach wskazanych w odpowiedniej sekcji paszportu (tzw. dawki przypominające) nabierają ważności w dniu ich wykonania.
3. Paszport i inne obowiązkowe dokumenty dla psa lub kota podróżującego do UE.
Każde zwierzę poruszające się między państwami członkowskimi UE musi mieć własny paszport. Dokument ten jest wystawiany na żądanie właściciela, przez lekarza weterynarii od ręki. Koszt to ok. 100zł. Obowiązuje wyłącznie na terytorium Unii Europejskiej oraz krajów takich jak: Andora, Islandia, Lichtenstein, Monako, Norwegia, San Marino, Szwajcaria, Watykan.
Pozostałe dokumenty wymagane w szczególnych przypadkach:
- dokument upoważniający – to nic innego jak zaświadczenie wystawione przez właściciela, który upoważnia inną osobę (opiekuna) do podróżowania z jego psem
- świadectwo zdrowia – wystawiane jest w przypadku, gdy więcej niż 5 sztuk zwierząt danego gatunku towarzyszy właścicielowi lub innej osobie upoważnionej. Taka podróż jest możliwa jeśli:
- odbywa się w celu uczestnictwa w konkursach, wystawach, wydarzeniach sportowych lub w szkoleniach związanych z takimi wydarzeniami;
- właściciel lub osoba upoważniona przedstawią dowody na piśmie, że dane zwierzęta domowe zostały zarejestrowane jako uczestniczące w wydarzeniu, o którym mowa w punkcie powyżej lub w stowarzyszeniu, które organizuje takie wydarzenia;
- wiek zwierząt domowych wynosi ponad sześć miesięcy
4. Inne wymogi wybranych państw UE dotyczące podróżowania ze zwierzętami
Dodatkowe wymogi zdrowotne
W niektórych krajach może obowiązywać dodatkowa profilaktyka przeciwko innym chorobom czy wybranym pasożytom. W Wielkiej Brytanii, Irlandii, Findlandii, Norwegii i na Malcie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1152/2011, obowiązuje profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis, która powinna zostać przeprowadzona w okresie nie dłuższym niż 120 godzin, ale nie krótszym niż 24 godziny przed datą planowanego wjazdu. Zwierzęta przemieszczane między ww. państwami są zwolnione z niniejszego wymogu.
Ograniczenia dla zwierząt bezdomnych, schroniskowych lub nie posiadających właściciela
W Norwegii od dnia 1 lipca 2018r. nie można wprowadzać psów i kotów, które nie mają właściciela, pochodzą ze schronisk dla zwierząt, są przeznaczone do adopcji, pochodzą z domów tymczasowych oraz psów i kotów ulicznych/bezdomnych.
Ograniczenia dla niektórych ras psów
Niektóre kraje członkowskie nie zezwalają na wwóz na swoje terytorium ras psów lub psów w typie ras określanych powszechnie jako niebezpieczne np. rottweiler czy pitbull.
Więcej szczegółów dotyczących wymogów obowiązujących w poszczególnych państwach członkowskich znajdziesz tutaj.
5. Czy można przewieźć na teren UE szczenię lub kocię w wieku poniżej 12 tygodnia?
Uwaga:
Polskie przepisy nie zezwalają na wwóz na terytorium Polski szczeniąt lub kociąt bez ważnego szczepienia przeciwko wściekliźnie! Więcej informacji na ten temat znajdziesz na: stronie internetowej Komisji Europejskiej.
6. A co jeśli zapomnę paszportu dla zwierzęcia lub wpisu o szczepieniu?
Zgodnie z art. 35 rozporządzenie 576/2013 w przypadku, gdy podczas kontroli stwierdzona zostanie niezgodność z przepisami Unii Europejskiej właściwa władza w miejscu przeprowadzanej kontroli może:
– zawrócić zwierzę domowe do państwa, z którego wyjechało (z którego zainicjowano przemieszczenie)
– poddać zwierzę kwarantannie do czasu spełnienia przez nie wymogów określonych ww. przepisami
– w przypadku braku możliwości odesłania zwierzęcia lub gdy jego kwarantanna jest niewykonalna, poddać je eutanazji.
Dodatkowo wszystkie powyższe czynności urzędowe przeprowadzane są na koszt osoby odpowiedzialnej za zwierzę w czasie podróży. Dlatego warto jednak mieć głowę na karku i sprawdzić czy jest wszystko co potrzeba 😉